اثر گرایش به تجزیه‌وتحلیل بر پیش‌نگری در شرکت‌های مشاورۀ مدیریتی و اقتصادی

پیش­نگری یکی از انواع جهت­گیری های استراتژیک سازمانی است. پژوهش­ها نشان داده است که شرکت­هایی که گرایش بیشتری به پیش­نگری دارند از عملکرد بهتری نسبت به رقبای خود برخوردار هستند. بنابراین شناسایی عواملی که بر گرایش سازمان به پیش­نگری تأثیر می­گذارند از اهمیت برخوردار است. گرایش به تجزیه­و­تحلیل نیز به عنوان یکی از جهت­گیری­های استراتژیک سازمانی شناخته می­شود. گرایش به تجزیه­و­تحلیل به معنای توجه سازمان به اموری مانند سیستم­های پشتیبان تصمیم­گیری، تکنیک­های برنامه­ریزی، سیستم­های کنترلی، برنامه­ریزی منابع انسانی و ارزیابی عملکرد مدیران ارشد است. هدف تحقیق حاضر بررسی رابطۀ میان گرایش به تجزیه­و­تحلیل و گرایش به پیش­نگری است. جامعۀ آماری پژوهش شامل شرکت­های مشاورۀ مدیریتی و اقتصادی ایران بود. از میان پرسشنامه­های توزیع­شده 91 پرسشنامه تکمیل و بازگردانده شد. تجزیه­و­تحلیل داده­ها براساس روش مدل­سازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم­افزار SmartPLS3 انجام شد. یافته­ها گویای آن بود که گرایش به تجزیه­و­تحلیل بر گرایش به پیش­نگری اثر مثبت معنادار دارد. نتایج دلالت بر آن دارد که شرکت­های مشاوره­ای که در فضای رقابتی امروز قصد دارند پیش­نگری را تقویت کنند ضروری است تا توجهی جدی به مقولۀ تجزیه­و­تحلیل معطوف کنند.